Zo! Ik ga
eindelijk racen op het circuit van Zolder, waar ik al enkele jaren geleden voor
het eerst geoefend heb. In mijn herinnering is dat een technisch circuit dat
veel eist van de remmen, door de opeenvolging van slaloms en scherpe bochten na
enkele lange stukken. Maar ik rem graag hard, dus dat komt goed uit. Dat gaat
niet altijd op voor de auto’s die me er brengen. Ik heb er tijdens mijn laatste
ritten al twee keer de remmen van een Alpine A310 uitgeput.
Start aan de
rechte lijn, eerste keer remmen naar links, in Earste. Enkele concurrenten
halen me al in. Ik was vergeten dat het een van de moeilijkste bochten was.
Geen wonder dat de zandbak er zo groot is...
Alles geven tot
de Sterrewachtbocht, die zeker niet gemakkelijker is, en daarna plankgas in de
Kanaalbocht, en lichtjes minderen in de Lucien Bianchibocht. Dat lukt goed
omdat het geheugen snel terugkomt als je op de baan bent.
Ik heb een Lotus
Elise gekozen voor deze eerste rit. Dat is immers het beschikbare voertuig dat
het dichtst komt bij de FunCup, zowel op het vlak van de architectuur als qua
verhouding gewicht/vermogen.
De rechte lijn
achter de pits brengen de knappe Engelse en mij tot de Kleine Chicane, die voor
de helling van de Butte komt, waarachter de befaamde Terlamenbocht verscholen
ligt. Bij het voorbijrijden denk ik altijd aan Gilles Villeneuve die op deze
plek met zijn Ferrari tegen de March van Jochen Mass is gevlogen tijdens de
proefritten van de Grand Prix Formule 1 van 1982.
Alles geven naar
de Bolderberghaarspeldbocht (alstublieft!), ik blijf gas geven op de hobbel in
het midden van de bocht. Het komt erop aan vanaf de eerste ronde een goede tijd
af te leggen. Ik profiteer ervan en haal twee remmende concurrenten in voordat
ik voluit ga in de kleine Jochen Rindtbocht en ik in de mooie Jacky Ickxbocht
kom, die voor de rechte lijn ligt. Deze laatste bocht heb ik niet heel goed
genomen, en daardoor haal ik geen mooie topsnelheid om deze eerste ronde te
beëindigen.
Ik rem dus zo
laat mogelijk als ik de tweede keer de Earste inrijd, haal twee concurrenten in
maar ga dan volledig de mist in. Ik trek een Toyota mee in een prachtige en
ongecontroleerde slippartij en pats, we zijn vertrokken. Het hele decor trekt
in 360° voor mijn voorruit, ik ga verschillende keren over de kop en kom tot stilstand
in de zandbak, in de resten van een rokende auto. Pff, de Lotus is volledig om
zeep. En zeggen dat een nieuwe me minstens $35.000 zou kosten.
Niet erg, ik zoek
opnieuw mijn toevlucht tot de Menuwinkel, en koop er een andere. Maar deze keer
een rode!
U ziet zo wit? Ah
ja, dat had ik nog niet gezegd. De proefrit voor deze zaterdag is afgeblazen
omdat het circuit van Mettet ondergesneeuwd is. Ik geniet dus van mijn laatste
aankoop voor op de console en herontdek hoe subtiel het circuit van Zolder kan zijn.
Lekker warm in mijn zetel, zonder risico.
Het is beloofd,
de volgende keer zal ik jullie waarschuwen als er nog zo’n avonturen aankomen!
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire