Un régime é-qui-li-bré

A nouveau défi, nouvel équilibre. Il était bien temps de revoir mon régime alimentaire qui tournait trop souvent au mélange chips-chocolat-sandwich-café. Ca ne mange pas de pain (c’est la cas de le dire) pendant quelques jours mais à plus long terme cela commençait à provoquer des déséquilibres énergétiques incompatibles avec une activité sportive exigeante, ainsi que des troubles de digestion qui pouvaient se terminer tard dans la nuit.

Après une séance de coaching/cuisine par une nutritionniste dévolue au “manger sain” hypra bio et  plutôt végétarien, je tente la transformation en respectant les précieuses recommandations. Je commence par éliminer toutes les crasses habituellement grignotées en fin de journée. Zut, l’armoire en est encore pleine, vite il faut inviter des amis qui ne font pas régime pour liquider tout cela.

Ensuite, je mets le paquet sur les légumes, uniquement bio, et cuit exclusivement à la vapeur pour garder les qualités des aliments.

Première conséquence, je me vide littéralement de l’intérieur. C’est l’évacuation des toxines. En quelques jours c’est quand même 4 kilos qui disparaissent comme par miracle.

Ensuite j’essaie de centrer les volumes de nourriture sur le repas du midi. Idéal, c’est souvent à ce moment là que je fais des Business Lunch. Chic je vais dévorer la section “végétarien” de la carte du restaurant. Le terme section est plutôt usurpé ici car en fait de choix c’est simple comme disait Henry Ford : “les clients peuvent choisir la couleur qu’ils veulent tant que c’est noir”. Un seul choix donc, pas d’hésitation à avoir. Il manque bien sûr le côté goûtu de la viande saignante grillée mais il va falloir s’y faire.

Dans le même temps je diminue drastiquement la taille du repas du soir, remplace les biscuits par les fruits et les tartines au chocolat par des yaourts … bio.

Au final, mon niveau d’énergie est beaucoup plus stable dans la journée, les fringales disparaissent et les 6 kilos qui on en définitive disparus élargissent mon choix de vêtements dans ma garde robe.

Que du bon quoi !

Maintenant que le corps est prêt, il est temps de le ré-entraîner. Je n’ai pas fait les 20 kilomètres de Bruxelles deux fois dans ma vie sans qu’il reste de bonnes bases.

Allez, on se bouge les fesses et on court.

E-ven-wich-tig eten

Een nieuwe uitdaging, een nieuw evenwicht. Het was hoog tijd om mijn dieet, dat te vaak een mix is van chips-chocolade-broodje-koffie, te herzien. Geen brood meer voor een paar dagen (jawel), maar op langere termijn begon dat mijn evenwichtig te verstoren, zeker in combinatie met een veeleisende sport. De spijsvertering was niet meer je dat, soms tot een stuk in de nacht...

Tijd voor een kook-coaching dus, verzorgd door een voedingsdeskundige die zich alleen meer met "gezonde voeding" bezighoudt. Hyper bio dus en eerder vegetarisch. Ik probeer de transformatie uit te voeren en de waardevolle aanbevelingen na te leven. Ik elimineer eerst allerlei zoetigheden waar je gewoonlijk op het einde van de dag van knabbelt. Pech, de kast ligt nog steeds vol. Snel vrienden uitnodigen die niet van plan zijn om een dieet te volgen. Vervolgens concentreer ik mij op de groenten, enkel bio, en uitsluitend gestoomde groenten om de kwaliteit hiervan te behouden.

Gevolg, ik word vanbinnen letterlijk leeg. Alle toxines zijn weg. In enkele dagen verdwijnen niet minder dan 4 kg, als bij toverslag.

Daarna probeer ik de omvangrijkste maaltijden ’s middags te eten. Dat komt goed uit, want het is net dan dat ik meestal zakenlunchen heb. Leuk, ik zal de "vegetarische" gerechten uitkiezen. De keuze is eenvoudig, zoals Henry Ford zei: "je kunt hem in alle kleuren hebben, zolang het maar zwart is". Slechts één keuze, dus wordt er niet geaarzeld. Natuurlijk ontbreekt de smaak van het gegrilde vlees maar soms moet een mens zich aanpassen.

Tegelijk verminder ik drastisch de grootte van het avondeten, vervang ik de koekjes door fruit en de boterhammen met chocolade door yoghurt ... allemaal bio.

Resultaat, mijn energieniveau is veel stabieler tijdens de dag, de onbedwingbare trek in eten verdwijnt en de 6 kg zijn definitief verbrand. Plots heb ik veel meer keuze in mijn klerenkast.

Alleen maar goede dingen dus!

Nu dat het lichaam klaar is, is het tijd om opnieuw te trainen. Ik heb toch niet twee keer in mijn leven de 20 km van Brussel gedaan zonder dat er iets goeds van overblijft. 

Vooruit nu, beentjes strekken en lopen!

Design FunCup n°54

Premier contact avec la FunCup (2éme partie)

Je grimpe, ou plutôt j’essaie de me frayer un chemin à travers les barreaux qui barrent l’entrée de la voiture, derrière le volant. Mais où est la piste ! Rendez-moi le circuit ! Je suis assis tellement bas que j’aperçois à peine le ruban goudronné au-dessus du volant.

“Vous avez un coussin pour les enfants ? Non ? Ah Fred Bouvy préfère rouler comme ça ? Il est aveugle ou quoi ?”

Bon il faudra s’habituer, heureusement que je connais la piste par cœur.

La FunCup monoplace est équipé du moteur diesel. Etonnant ? Non, Marketing ! De plus les courses durent 6 à 8 heures d’endurance, autant faire le plein le moins souvent possible. Cela a cependant plusieurs conséquences. Le régime moteur plafonné à 4.000 tr/mn. Pour la musique, on repassera. Ensuite les rapports de boîtes utilisés sur les virages sont différents de ceux de la version essence. Il faut compter un rapport de plus sur chaque virage. Me voici donc en troisième dans le virage Surtees en bout de ligne droite, je met déjà la quatrième avant le Findlay et carrément la cinquième dans le bout droit avant le virage Saarinen. Il va falloir drôlement s’habituer. Mais la conduite coulée vient rapidement et c’est en général cette technique qui est la plus efficace. Si vous voyez des acteurs faire de grands gestes de volants en conduisant sur circuit, vous aurez compris qu’il n’y connait rien. En rallye, c’est autre chose.

J’ai loué la voiture pour 15 tours et au bout de 5 tours je comprends déjà où est la difficulté. Les freins ? Non assistés mais gérable. La boîte ? Trop facile c’est une boîte Audi standard. L’embrayage ? J’ai même pas callé !

La direction par contre tient plus du camion des années ’50. Vous vous souvenez quand camionneur rimait avec gros bras ? Eh bien moi je n’ai pas les mêmes gros bras et je le sens dans les virages. Tenir l’angle du volant stable dans les virages serrés n’est pas une sinécure. Après 10 tours je commence à tricher et je “tire” le volant plus que je ne le “pousse”. Ce n’est pas académique mais au moins j’y arrive.

A l’arrivée, le responsable du Team s’étonne quelque peu de mes remarques sur la direction et me lance “C’est parce que vous êtes crispés”.

Bon c’est décidé je rajouterais les écouteurs et la musique Lounge sur la liste des équipements. C’est sûr ça me fera avancer plus vite.

Trêve de plaisanterie, la semaine prochaine nous avons les essais libres avec le Pitstop Racing. Il est temps que je fasse un tour en salle de musculation. Ca va faire mal !

Eerste kennismaking met de FunCup (deel 2)

Ik klim, of liever ik probeer achter het stuur een weg te vinden doorheen de balken die de toegang tot de auto belemmeren. Maar waar is het circuit! Geef het circuit terug! "Ik zit zo laag dat ik nauwelijks over het stuurwiel zie.

"Heeft u een kussen voor kinderen? Neen, waarom? Wel, Fred Bouvy rijdt liever zo? Is hij blind of zo?"

We moeten even wennen, gelukkig ken ik het circuit uit het hoofd.

De FunCup eenzitter is uitgerust met een dieselmotor. Verrassend? Neen, marketing ! Bovendien duren de races 6 tot 8 uur. Het is beter om zo weinig mogelijk te tanken. Maar dit heeft wel enkele gevolgen. Het motortoerental is afgetopt op 4000 toeren per minuut. Wat de muziek betreft, daar zullen wij later op terugkomen. De verhoudingen van de gebruikte versnellingsbakken verschillen in de bochten van die op benzine. Er is een extra verhouding voor elke bocht. Ik ben in derde versnelling in de bocht van Surtees, op het einde van de rechte lijn, ik schakel al naar vierde voor de Findlay en naar vijfde in de rechte lijn voor de bocht van Saarinen. Dat zal even wennen zijn. Maar het vlotte rijgedrag komt snel en over het algemeen is deze techniek het meest effectief. Als u acteurs ziet die het stuur met grote gebaren bewegen terwijl zij op een circuit rijden, betekent dit dat zij er niets van afweten. Op een rally is het wat anders.

Ik heb de auto voor 15 ronden gehuurd en na 5 ronden begrijp ik al waar de moeilijkheid was. De remmen? Zonder hulpsysteem maar wel beheerbaar. De versnellingsbak? Te gemakkelijk, 't is een standaard Audi-versnellingsbak. De koppeling? Ik heb hem zelfs niet doen afslaan! Maar het stuur lijkt meer op een vrachtwagen van de jaren vijftig. Herinner jij je nog toen de vrachtwagenchauffeurs steevast grote armen hadden? Wel, ik heb niet dezelfde grote armen en ik voel het in de bochten. Een stabiele hoek aanhouden in de bochten is geen sinecure. Na 10 ronden begin ik vals te spelen en “trok” ik meer aan het stuur meer dan dat ik het “duwde”. Dit is niet echt academisch maar het lukte me beter.

Bij de aankomst is de verantwoordelijke van het team verbaasd over mijn opmerkingen over de sturing. Zijn reactie: "Dat is omdat u gespannen bent".

Goed. Ik zal volgende keer mijn mp3-speler meenemen, met lounge-muziek op de playlist. Dat zal me zeker sneller laten vooruitgaan.

Genoeg grapjes. Volgende week hebben wij vrije proeven met Pitstop Racing. Het wordt tijd om aan krachttraining te doen. Dat zal geen deugd doen !

Premier contact avec la FunCup (1ére partie)

Cette fois, il fait sec et la piste est praticable ! Je ne serais pas obligé d’utiliser des stratagèmes vicieux pour faire croire à mes lecteurs que j’ai participé à ma première course et qu’en plus j’ai détruit une magnifique voiture (voir : http://shareracespirit.blogspot.com/2012/02/premier-reperage-zolder.html).

Le Team Delahaye a organisé une journée de découverte pour les néophytes qui désirent approcher la pratique de la conduite automobile sur circuit. En tant que pratiquant régulier du circuit de Mettet, je me suis inscrit pour de bonnes raisons. En F1, on appellerait cela de l’espionnage industriel. Pas bien ! Dans le cas de la FunCup, c’est une opportunité de parfaire mes connaissances de la piste grâce à des pros et de conduire avant le début de la saison deux véhicules qui en plus font parties de la concurrence. Mais ne brûlons pas les étapes en se considérant comme concurrents sérieux de suite et voyons ce que me programme propose.

Après un briefing des aspirants conducteurs de voiture de compétition, bien nécessaire pour établit les règles du jeu, nous signons tous les documents nécessaires qui expliquent clairement qu’une assurance couvre le véhicule pour les dégâts supérieurs à € 4.000. Jusqu’à cette somme, ça sort de la poche du conducteur. Cela calme définitivement les têtes brûlées. Comme vous commencez à la comprendre, un bon pilote a la tête sur les épaules et garde son calme en toute circonstances.  Pas comme François Delecour en 2002.

Un pilote pro nous emmène ensuite reconnaître le circuit dans un véhicule “civil”. C’est l’occasion pour moi de l’interroger sur ses trajectoires et corriger certains de mes passages utilisés précédemment. C’est très utile si on veut se battre pour les derniers dixièmes de seconde sur une piste technique.

C’est ensuite le tour des pilotes de démonter ce qu’ils savent faire au volant d’un FunCup biplace essence, à la place du pilote bien sûr. Pendant 3 tours, le copilote, qui était étrangement silencieux, vérifie si la compréhension de la piste est bonne et si le pilote est “bon pour le service” seul derrière le volant.

A t’il compris que je limais la piste régulièrement. J’étais en tous les cas confirmé et avec mon cachet sur la fesse, en route pour le Fun.

A suivre ...

Eerste kennismaking met de FunCup (deel 1)

Deze keer, is het lekker droog en is de baan berijdbaar! Niet nodig om verdorven strategieën te gebruiken om mijn lezers te doen geloven dat ik deelgenomen heb aan mijn eerste race en dat een mooie auto door mij vernietigd is geweest (zie : http://shareracespirit.blogspot.com/2012/02/premier-reperage-zolder.html).

Het Delahaye Team heeft een ontdekkingsdag georganiseerd voor beginners die willen oefenen op een circuit. Als een regelmatige oefenaar van het circuit van Mettet, ben ik niet zonder reden ingeschreven. In de F1 zou dit industriële spionage heten. En dat mag niet! In de FunCup is het een kans om mijn kennis van het circuit te vergroten dankzij de aanwezigheid van professionals en om voordat het seizoen van start gaat te rijden met twee voertuigen van de concurrentie. Maar de etappes mogen niet overgeslagen worden ook al ben je een ernstige concurrent. Kijk maar wat het programma ons aanbiedt.

De bestuurders van autocompetitie krijgen een briefing waarin de onontbeerlijke spelregels worden uitgelegd. Ze moeten alle noodzakelijke documenten tekenen waarin duidelijk verklaard wordt dat de verzekering het voertuig dekt vanaf een schade van € 4.000. Tot aan dit bedrag komt het uit de zak van de piloot. Dit doet je twee keer nadenken voordat je met het hoofd tegen de muur loopt. Je begrijpt toch dat een goede piloot met beide benen op de grond staat en het hoofd koel houdt. Niet zoals François Delecour in 2002.

Een beroepspiloot neemt ons mee naar de ontdekking van het circuit in een "burger"-voertuig. Het is een kans voor mij om hem vragen te stellen over zijn trajecten en tegelijkertijd mijn eerdere passages te corrigeren. Dit is erg handig als je wilt vechten voor de laatste tienden van een seconde op een technisch circuit.

Vervolgens is het de beurt van de piloten om te tonen wat zij kunnen achter het stuur van een FunCup tweezitter op benzine. Tijdens de 3 rondes kijkt de copiloot, die vreemd genoeg stil was, of de piloot het circuit goed begrepen heeft en of hij "goed voor de dienst" is, alleen achter het stuur.

Heeft hij wel begrepen dat ik me regelmatig op het circuit kom bijspijkeren? Ik was alleszins goed en met "mijn stempel op de bil" was ik op weg naar de Fun.

Vertaling :http://www.logoslanguages.be/